Kadın Şiiri - Mete Oğuzhan Yıldız

Kadın

Gerçekten seversen yaşanmaz onsuz,

Eğer güvenirse sevgisi sonsuz,

Nasıl ki salata olmaz limonsuz,

Sanki yasak meyve tadında kadın.

Tükenmez sevgisi paylaşmak olmaz,

Ulvi bir varlıktır yeri hiç dolmaz,

Bazen bir çiçektir sevgiyle solmaz,

Bazen de çiçek adında kadın.

Anamız,karımız,elma yarısı,

Kimi esmer kimi altın sarısı,

Başarıya ortak beyin karısı,

Kutsaldır Allahın katında kadın.

Her türlü cefaya onlar katlanır,

Çağırsan yanına o kanatlanır,

Onların adına günler kutlanır,

Yokluğu manasız kadın da kadın.

Sevelim onları olmaz incitmek,

Saygı duymak gerek hoşuna gitmek,

Taktir edilmektir isteği bir tek,

Hepimizin tüm hayatında kadın.

Sevgili,bacımız veya kızımız,

Her şeye katlanır çeker nazımız,

Kader,kısmet bazen alın yazımız,

Solmayan çiçektir dalında kadın.

At,avrat,silah değerli varlık,

Eski bir gelenek eski uygarlık,

Onların uğruna feda insanlık,

Gidiyor uygarlık atında kadın.

Güzeli paylaşmak hele denizi,

Her yerde mutlaka kadının izi,

Anlamsız sönüktür manasız gezi,

Eğer yoksa gezi yatında kadın.

Mete Yıldız