Kadın Şiiri - Emine Sevinç Öksüzoğlu

KADIN

Gözlerin kömür karası silinmez gözlerimden izi
Dudakların bal damlası gitmez dudaklarımdan lekesi
Ellerin taşır yankılanan gecede çaresizliğin izlerini
Ödünç gülüşler gül açar masum yanağında yazık ki

Gece aşk kokar eyy kadın çöl ateşi gezinir bedeninde
Titrek mum alevidir çıplak vücudunun gölgesi
Suçlu gülümsemeler köle olur kiralık aşklarda
Ve saçların aşk doğurur rüzgâr kokunu savurdukça

Kadınca duygular buz tutmuştur en karanlığında gecenin
Sevgisizliğe kanıyorken yüreğin çölleşiyor ümitlerin
Çıkmaz yüreğimden kelebek yalnızlığındaki bakışların
Kısır düşüncelerde iz bırakmıştır katran karası çarşafın

Aç koynunu ve tüm acılarını dök geceye eyy kadın
Ay ışığında aksesuardır kısacık eteğin ucuz içkin
Süzüldün âlemlere efkâr sarmış gözlerde filizlendin
Hüzne boyadın hayallerini gecelere düştün kadın

Sokak lambaları aydınlatır bir yosmanın ayak izini
Pavyon kaldırımlarında acılar güldürüyor yüzünü
Asılı kalmış sevdalar selamlarken gökyüzünü
Hıçkırığın örtsün gecenin dile gelmiş melodisini

Yediveren çiçekleri açsın göğsünün orta yerinde
Tanımadığın adamlar var her gece çıplak koynunda
Tamamlanmayan eksikliktin erkeklerin bakışında
Değilmi ki ağzında küfür bir fahişe tadında

Düzensiz kurulmuş hayatta nihayetinde bir anasın
Resmini çizersin üşüyen yüreğine çocuğunun
Serzenişlerde hayallerin kahrı ağır gelir yaşamın
Gecelerin arasında kaybolur çorak gözyaşların

Bu gece kalemim sana köle oldu eyy kadın
Çalınmış aşklarda ıslandı yazdığım satırlar
Can havliyle görülen düştün sütliman rüyalarda
Yüreğinden tutulmuş sevdaydın mısralarımda

16.03.2008 / ANKARA