Kadın Şiiri - Orhan Börcek

Ben kadını dolu-dizgin hayatın,
Toz pembe bir seherinde tanıdım.
Emekleyip tay durduğum hilkatin,
Kırk yamalı minderinde tanıdım...

Adım başı, düşe-kalka yollarda,
Düğün-dernek, al kınalı ellerde.
Gahi Leyla, gahi Şirin dillerde,
Kara bahtın çemberinde tanıdım...

Bir çoğunun duman tütmez ocağı,
Buram-buram şefkat kokar kucağı.
Kimi ipek, kimi ateş böceği,
Gök kubbenin minberinde tanıdım...

Azgını var şaha kalkmış bir kısrak,
Üzgünü var boynu bükük ve ürkek.
Ben kadını tertemiz ve pir-u pak,
Var oluşun cevherinde tanıdım...

Doydum diyen alamamış tadını,
Kara cahil avrat koymuş adını.
Oysa ki ben kadın gibi kadını,
Er kişinin gönderinde tanıdım...