KADIN
Çiçeklerin özünden yoğurulmuş hamuru,
Ey ince ruh, nârin ten, rûhumun eşi kadın!
Ak bulutundan yağar bize sevda yağmuru
Karanlık dünyamızın eşsiz güneşi kadın
Yürekler aşk meyini senin elinden içer
Gönüller bu âlemde yâr diye seni seçer
Tanrı’ya uzanan yol senin yurdundan geçer
Seni bu kadar sevmek Allah’ın işi kadın
Ayrı kalan kalplere saraylar viranedir
Hasretini çekerken sevenler divanedir
Sanma ki uzak duran sihrine bîgânedir
Diner mi sensiz kalan gözlerin yaşı kadın
Bahtın doruklarında yankılanan sesindir
Ruhları sarhoş eden gül kokan nefesindir
İlham veren gözlerin, bakışların esindir
O yürekten bakışın eritir taşı kadın.
Sen Tanrı emaneti, başımızın tâcısın
Onulmayan dertlerin yegâne ilacısın
Varlığınla mutluluk, yokluğunla acısın
Özlem çeken kalplerin özlenen düşü kadın
Merhamet, şefkat sende, bitmeyen gayret senin
Sadakat, dostluk sende, sayısız haslet senin
Ayakların altında biliriz cennet senin
Yaradan’ın yurduna bizi de taşı kadın
08 Mart 2007
Kayıt Tarihi : 8.3.2007 21:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Özelliği 2007 yılı 08 Mart Günü'nün ilk saatlarında yazılmış olmasıdır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!