Kadın (2) Şiiri - Erdem Gümüş 2

KADIN (2)

Sen arş’da mı doğdun, bir şafak vakdi?
Zemzemle mi yundun, melek misin sen?
Göklerden mi ağdın, nur şafak vakdi?
Yeryüzüne kondun, melek misin sen?

Misk-i amber kokar, sine-i tende,
Lebbin tebessümde, gamze de hande,
Mihrimâh misâli, âsumân sende,
Semâdan mı indin, melek misin sen?

Hilâl kaş altından, bakış nurhanda
Ay’sı gözlerinde, sevda nihânda,
Yok benzerin kadın, arz-ı cihanda,
Hâk nur’a mı bandın, melek misin sen?

Huriyi kendine, rakip seçersin,
Zöhre yıldız gibi, akıp geçersin,
Kanadın görünmez, sekip uçarsın,
Enel Hâk mı kendin, melek misin sen?

Bilirim beni de, doğuran sensin,
İnsanda hamuru, yoğuran sensin,
Şiddete sessizce, bağıran sensin,
Sen aslında bendin, melek misin sen?

Ben aslında kadın, seninle varım,
Bazen anam oldun, bazen de yârim,
Sen olmasan kadın, kalırım yarım,
Sen erkeği yendin, melek misin sen?

Adem’e mi geldin, Havva mı adın?
Periye benziyor, telek kanadın,
Kul Figani der ki, söyle be kadın?
İnsana mı döndün, melek misin sen?

Kul Figani ( Erdem GÜMÜŞ)
07.03 2019