Kadın 2 Şiiri - Aşık Fani

Onunla başladı insan fıtrâtı,
O ki; başımızın tâcıdır kadın.
Âdem’de onunla buldu hayatı,
Kutsaldır, anadır, bacıdır kadın.

Doğurur, emzirir, bakar, büyütür,
Kanat gerer, ninni söyler, uyutur,
Ana terbiyesi verir, eğitir.
Emeği ödenmez, hocadır kadın.

Binlerce peygamber, nêbi doğurdu,
Sayısı bilinmez, sêbi doğurdu,
Tertemiz insanı, tâbi doğurdu,
Değeri ölçülmez yücedir kadın.

Bazen sevda olur, bazen yâr olur,
Bazen de gözyaşı, âhu zâr olur,
Dünya var oldukça, o da var olur,
Dillerden düşmeyen hecedir kadın.

Nice sultan, nice hanlar anası,
Fakir, zengin bütün canlar anası,
Herkesin derdinden anlar anası,
Her dem gönüllerde,ecedir kadın.

Kâh sevgili olur, kâh hasret olur,
Kâh sıla oluyor, kâh gurbet olur
Kâh muhabbet olur, kâh nefret olur,
Yarı gündüz, yarı gecedir kadın.

Dolaşır dağları, gezer ovayı,
Derler, toplar, çatar, yapar yuvayı.
İdarecidir,yumuşak tutar havayı,
Erin ardındaki gücüdür kadın.

1

Bakarsın ki; sevmiş aşık gibidir,
Karanlığa doğar, ışık gibidir,
Kucağında besler, beşik gibidir,
Refikâdır, eştir, zevcedir kadın.

Keşke iblis ona sevdirmeseydi;
Şu yasak meyveyi övdürmeseydi,
Âdemi cennetten kovdurmasaydı,
Ta Kâ’lübeladan fecidir kadın.

Bazen çok mülayim, bazen sert olur,
Bazen kalleş, bazen ise mert olur,
Bazen şifa olur, bazen dert olur,
Bazen de zehirden acıdır kadın.

Bir neşe oluyor, bir çerez oluyor,
Bir hayat oluyor, bir maraz oluyor,
Barış oluyor, kin, garez oluyor.
Fani der; bilmem ki necidir kadın.

2