Kadın Şiiri - İrfan Öztürk

rum lehçeli

eli

palabıyık bir adamın elinde

kelepçeli

bir kadın

aklı sevdiği adamın aklına tutsak

güneşin çığırtkanlığında

cayır cayır yürüyordu.

birinin girip birinin çıktığı

bir fahişe odasına dönen beyninde

sanki tüm geçmişinin hıncını alıyordu.

çırıl çıplaklık adem babasıydı sevginin

ve kadının namus beratıydı

çırıl çıplaklığı.

geçmişin aktine verdiği söz

isa'ya verdiği söz gibiydi

cizvit papazının...

cinsel lafı onun için

cinlerle ilgiliydi.

başkalarının yetkesinde kuralları konulmuş

bir namus diktesi ile yaşayıp

bir adama sıkıştırılmış

ve bir ömre tıkıştırılmış

bir sevgi ile

umutlarını yarınlara saklayıp

yarınları kendine yasaklamak

mutluluğu rehin bırakarak geçmişe

yarınları yaşamak...

örtmüyordu artık yapılan makyajlar

kadının yüzündeki

mazinin imzasını

ve hiçbir falcı okuyamıyordu

ellerindeki derin çizgilerin

uzantısını...