Kasığında hayat bulduğum kadın
Yaşam veren can tüketen kadın
Sen yumunca billur mavisi gözlerini
Gökyüzünü kara bulutlar kapladı
Güneş yok
Gece
Sonsuz gece
Sabah olmuyor
Gün doğmuyor
Nefesi bahar kokan kadın
Kucağı sevgi taşan kadın
Baharlarda gelmiyor
Uçurtmamın ipi koptu
Uçtu kırlangıçlar,telli turnalar
Yuva boş
Kanat kırık
Kış bitmiyor
Bahar yok
Kayıt Tarihi : 7.7.2006 15:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Günay Kahraman](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/07/kadin-127.jpg)
Kadın, bir yaz günü yağan kardır yüreklere...
Kimi zaman kadın, bir canavardır kabus rüyalar içinde....Halil İbrahim Keçebaş
Anlatım harika...yüreğinize sağlık....kaleminiz hiç susmasın...saygılarımla
TÜM YORUMLAR (3)