Kadın Şiiri - Fikri Kalem Hasan

Kadın, zamanın başlangıcından beri var olan bir kudret,
Adem’le Havva’dan beri toprak ana, gökyüzü yıldız,
Savaşlarda silahların susmadığı her dönemde
Kadın, asla susmadı; yeri geldi, haykırdı,
Yeri geldi, içindeki feryadı göğsüne gömerek
Bir çocuğa umut, bir eşe güç, bir toplumda dayanak oldu.

Kadın, ilk gözyaşını Havva’dan önce dökmedi mi?
Cennetteki yasak meyve, bir avuç umut belki de,
Adem ile her düşüşün ardından dirilişi paylaştı
Ve o zaman bile, Tanrı’nın yarattığı o ilk kadın
Acıyı kalbine işledi, kaybolan cenneti
Ve tüm insanlık, o kadının omuzlarında büyüdü.

Kadın, çöllerde yürüdü susuz, toprağında tohum bekleyerek
Ve o toprak, içinde çiçekler açarken
Geceleri bir hayal gibi yavaşça silindiler
Acılarla doluyordu her gün; çünkü her yara
Bir gül gibi, hem acı hem güzel olurdu
Kadın, dünya tarihinin en büyük fedakârlığıydı.

Bir zamanlar Medine sokaklarında yürüyen
Hz. Muhammed’in annesi, Hatice'nin yüce gönlü
Kadın, sadece yüce değil, aynı zamanda güçlüydü
Savaşlarda toprağını savunan, çocuklarını yetiştiren
Ve her seferinde yeniden dirilen bir anneydi
O dönemin korkularından en fazla nasibini almıştı,
Ama yine de yıkılmadı, dimdik ayakta durdu.

Kadın, tarihi boyunca hep geride kalmaya çalıştı
Zorbalığa, eziyete, haksızlığa maruz kaldı
Ama bu acılar, onu zayıflatmadı,
Tam tersine, her bir yara ona bir güç kattı
Zihninde umut, kalbinde cesaret,
Yürüdü o zor yollarda, bazen kanadı kırıldı
Ama bir kuş gibi, yine de uçtu… düşmeden.

Bir zamanlar Roma’nın duvarlarına,
Bir kadının adı yazılmadı
Bütün zaferler, bütün kahramanlıklar,
Savaş meydanlarının ismi her zaman erkeklerin oldu
Ama kadın her zaman sessizce, köleliğe karşı
Başka bir zaferi büyütüyordu yüreğinde.

Bir gece, bir kadın yükseldi,
Ve her sokakta, her şehirde
Kadın, ellerini açtı semaya
Bir dua gibi, bir direniş gibi
O andan sonra dünya değişmeye başladı,
Kadının gücüyle birleşti her insanlık adımı.

Kadın, acılarını yudumladı,
Ama hiç korkmadan taşıdı yükünü
Ve tarih bir gün bakıp, diyecek:
"Kadın, sessiz çığlıkların,
Efsanelerin, eski zamanların
En büyük direnişçisiydi!"
Zorluklara rağmen, yıkılmadı,
Bir halkı aydınlatacak kadar büyük bir sevdayla
Kadın, insana insanlık öğretti.

Kadın, sadece bir toprak ana değildi;
O, bir piçin annesiydi, ona sahip çıktı
Toplum onu küçümsedi belki,
Ama o kadının yüreği, hiç beklenmedik bir yerde
Küçücük bir cana, dünyanın en büyük sevgisini sundu.
O kadın, bir piçin annesiyle bile,
Her türlü zorbalığa karşı
Hep dimdik ayakta kaldı,
Her zaman ve her yerde, sevgiyle,
Ona hayat verdi, her ne olursa olsun.

İşte o yüzden, kadın her zaman kutsaldır,
Ve ne olursa olsun, unutulmamalıdır
Çünkü onun varlığı,
Hayatın kendisidir, kaybolan cennettir
Her zaman direnmektir, her zaman var olmaktır
Ve her kadın, her zaman bir kahramandır.