Kadın Şiiri - Mehmet Koyuncu 2

“Tapınak Filist beylerinin ve bütün içindekilerin üzerine çöktü. Böylece Şimşon ölürken, yaşamı boyunca öldürdüğünden daha çok insan öldürdü.” (Hakimler 16:30)

Yıkıldı başlarına Rab’bin tapınağı
Molozlar altında, gördüm

Ev idi Şamşon’a Rab’bin otağı
Aldattı kadınla, gördüm

Mesûlü Şamşon’un Filistin kaltağı
Cehennem katında, gördüm

Erkeğin kalbiydi kadının sunağı
Elinde bıçakla, gördüm

Kaldı ellerinde saçının saçağı
Sunmuştu şeytana, gördüm

Kopardı Delila, bitince aşk çağa
Elindeki kanla, gördüm

“Delila, “Bana güvenmiyorsan nasıl olur da, ‘Seni seviyorum’ diyorsun?” dedi. Sonunda Şimşon dayanamayıp yüreğini kadına tümüyle açtı.” (Hakimler 16:15-17)

Yıkılsa İsrail, suçluysa aşığı
Beşerdir erkek zayıftır

Kadınsa Şamşon’a şeytandan aşağı
Erkeğin zayıf karnıdır

Deldiremez idi Tanrı hiçbir dağı
Aşık imanı yarımdır

Güzelse sevgili, hiçse cennet bağı
Onun Rab’bi kadındır

“Ben dünyayı yendim” (Yuhanna 16:33)

Şimdi gelin görün, ne yaptı Rabbimiz
Bedene bürünüp geldi

Ağladı İsrail, yetmedi sevgimiz
Ruhu sevgidendi geldi

Ama Rab’de yoktu en zayıf yerimiz
Arz-ı endamı bakirdi

Hileydi yaptığı, içimizde biliriz
Kadınsız cennet bakiydi

“Görseydi Mecdelli Meryem’i benim seni gördüğüm gibi belki Mesih de işlerdi günahlarının ilkini”

Söktün kemiğimi, deriye bürüdün
Dedin işte bu kadındır

Güya bir yılandı, yerlerde süründü
Dedin işte bu şeytandır

Yiyince elmayı, dünyada göründüm
Dedin kovduran yılandır

Düşünce dünyaya yalanın çürüdü
Asıl sebebi Havva’dır

Cennetten kovduran, yanımda yürüdü
Benim asli günahımdır

Benim zayıflığım derimden örüldü
Benim sahte ilahımdır

2024, İstanbul