Sessizliğin En Soğuk Yüzü

Sessizliğin En Soğuk Yüzü

Kadın...
Bir adım gibi yazdım seni kaderime,
Her harfiyle gözyaşı döküldü alnımdaki çizgilere.
Sevgiyle başladım,
Ama seninle bitmeyi göze aldım.

Kendimi sana sakladım yıllarca,
Geceleri uykusuz bıraktım kalbimi.
Sabahları seninle uyanmak isterken
Bir başka yabancının sabahına doğdun usulca.

Sen,
Bir gülüşün ortasında içime çöken sessizliktin.
Soğuk bir pencereden dışarıya bakan
Kırık bir çocuğun hayaliydin.
Ve ben o çocuğun hayal kırıklığıydım artık.

Sensizlik,
İçinde boğulduğum suskun bir deniz gibi
Hiçbir sahile vurmayan bir dalga oldu üzerimde.
Kime anlatsam eksik kalıyor acım.
Çünkü seni sevmekle
Bütün kelimelerimi tükettim ben.

Bir şiir gibi geldin hayatıma,
Ama noktasız bir cümle gibi gittin.
Ne bir elveda,
Ne de gözlerinde bir pişmanlık izi bıraktın.
Yine de senin için dua ettim her gecede,
Çünkü sen bilmesen de
Ben içimde ölmeyi seçtim seni yaşatırken.

Bir gün,
Bir yabancının gözlerinde kendini gördüğünde,
Belki beni hatırlarsın diye sustum.
Çünkü senin için sustuğum her şey
Bir gün sana ağıt olacak biliyorum.

Şimdi,
Yanağıma düşen her damla
Seninle yaşanmamış bir anın izini taşıyor.
Ve ben hâlâ o anların içinde
Kendimi sana anlatmaya çalışıyorum,
Sana anlatamadan...

Hayat beni bir yokuşa sürdü sensizlikle.
Adımlarımı duymaz oldum,
Aynalarda suretim silindi,
Ve hiçbir sıcaklık
Kalbimin donmuş yalnızlığını çözemez artık.

Bil ki kadın,
Ben seni bir çiçek gibi değil,
Toprağın en derinine gömülmüş bir yemin gibi sevdim.
Senin için değil,
Seninle bir ömür susmak için yazıldım bu hayata.
Ama sen,
Bir yabancının koynunda
Benim suskunluğumu unuttun.

Ve şimdi...
Ne gözlerim seni bekliyor,
Ne de ellerim bir dua için kalkıyor.
Sadece içimde bir mezar var,
Adını her gece başucuma yazdığım.
Ve bu gönül…
Bu lanetli gönül...
Sadece sensizliği kabullenemedi, kadın.

Mehmet Bildir
26.07.2025