Kadın Şiiri - Oktay Güvener

Oysaki kadın ulu bir çınardı;
Kökleri bin bir pareden beslenen…
Bazen anneydi kadın, bazen bacı,
Bazen evlat…
Bazen de; dost, komşu, yoldaş, sırdaş…
Çoğu zaman da vefalı bir eş,
Hasretlik çekilen yaren…

Bir duanın kabulü,
Bir türkünün özlemli nağmesiydi kadın…
Geceye dolan ay ışığıydı Kadın…
Emeğin şekil bulduğu,
Gönülden dökülen gözyaşıydı…
Kimi zaman da,
Sessiz bir çığlık…
Ya da hayata meydan okuyan bir direniş..

Kadın,
Kalbin tahtında oturan bir hükümdar,
Sevdanın en müşfik yansımasıydı…
Bir tohumda tomurcuklanan hayat
Ve dalından hiç kopmayan bir çiçekti…