Bir kadın düşünüyorum
Ayrılmış parçalanmış dökülmüş
Ama ayakta
Acısıyla çocukları için duvarlarını örmüş
Hayallerini öteleyen,Umutları ölmüş,
Zamanın nasıl aktığını anlamadan
Kimseyi dinlemden
Başkalarının dogrularıyla yaşamadan
Hiç bir zaman ağlamadan
Geçen bir Ömürmüş Kadın
Bir nefes var mı acaba onu anlayan.
Kalın görünen duvarlarını kıran
Belki vardır. Aynı aya bakan aynı nefesi solayan
Aynı kitabı okuyan
Aynı Ahşah evi hayal eden adam
Var. emin ol var, kadın
Çocuklar büyür gider
Hem ana hem baba olman o gün söner
O nefese kavuşmak için ölmeden
Hayallerini verir rabbim
Güzelliğin solmadan .
Kayıt Tarihi : 17.9.2024 23:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!