Kadın Şiiri - Ada Güner

Ben hep fedakârlık yapmaya mahkûm muyum?
Ben yaşarken ölmeye mecbur muyum?
Ben bir ailenin yükünü taşımaya hükümlü müyüm?
Ben büyümeden yaşlanmaya layık mıyım?

Bak fedakarlığın getirdiği nankör yüzüme bak!
Bak aldığım nefesin ciğerlerimi çürüttüğü şu zif tutmuş içime bak!
Bak sorgusuz sualsiz geldiğim bu dünyanın bana verdiği sorumluluğun yıkıp geçtiği şu zihnime bak!
Baksana!
Çocukken kirlenmiş bedenime bak!
Utanma bak!
Yirmi yaşında çürümüş ruhuma bak!
Hepsi sizin eseriniz
Hepsi onun bunun şunun herkesin izleri
Herkesin bir parmağı var hayatımda
Bir tek benim ne sözüm ne suçum var
Ama mübetten yiyen bir tek benim
Çünkü kadınım
Çünkü dünyaya geldim
Çünkü nefes alıyorum
Çünkü gözümün üstünde kaşım var
Çünkü…
Çünküsünü geçtim artık
Ne yazık ki hâlâ yaşıyorum!