Kadın Şiiri - Mine Dönmez Ölçer

KADIN

Çakıl taşlarının üstünde,
Dik durmaya çalışan köhne bir masanın,
Kırık dökük iki sandalyesinden birinde oturup,
Rüzgarın yaprakların arasından süzülen,
Melodisini dinlerken,
Son buluşmamızın öksüz hüznü geldi,
Oturdu karşımdaki sandalyeye.

Gözlerindeki alevde;
Yoksunluk yaşayan bir bağımlının,
Derme çatma yaşam mücadelesi,
Tipiye tutulmuş bir yaprak gibi titriyordu.

Dudak kıvrımlarına sessizliğin tortusu dökülmüş.
Uzun zarif tırnaklarını avuçlarına batırıp
Acısını içine gömen bir kadın,
Birinin ucu rujlu iki sigara dumanının arasından çaresizlikle bakıyordu.
Bir hüzün bu kadar mı sana benzerdi…