Kadim ve Baki Dost Şiiri - Yorumlar

Yani çok önceden, eskiden dostumsun sen benim , sen hatırlamazsın belki berzahtan galu beladan dostumsun sen benim, ruhunun dinlendiği her gölgelikte benimde ruhum ordaydı...ama hep geç kaldım sana, yetişemedim hep kokun ve izine rastladım dostum...ellerinin izi, dokunduğun her yere dokundum...ruhuna eş yüküne dost olmaya çalıştım...hatırlar mısın ? uzakta olsam da hep omzumda ağlardın, hep bana anlattın en zor zamanlarını...dost olmak bunu gerektirirdi hep aklında ve kalbinde olmayı...birde baki olmayı...ama her zaman taş yerinde ağırdı bunu sen öğrettin ama...bir taş geldi sanırım bana...oysa o taş tam boğazımın ve göğsümün üstünde ki her nefes almaya çalıştığımda hissediyorum acısını...evet dostum herkes sanırım istediği hayatı yaşıyor geçmişteki hatalarımızın yüzünden, asla sana kızamam ve seni suçlayamam taa berzahta senin ruhuna takılan benim...iyi ki dostumsun yinede bana ne kadar saçma gelse de...kadim ve baki dost...aklına her geldiğinde kalbini yasladığın bir ağaç gibi başının üstünde ve sırtının arkasında göğsünün 3 parmak altında kalbindeyim...tek ben mi kendimi yakıştıramıyorum yanına yoksa sen mi ? dostum…