Kadim Kadınlığıydı Suikast

Önce yüreğini ver demişti
başlar nasıl olsa şikayet:

gücünü bölüştüler
mevhum gecenin oynak istençli ruhları

söylendi söylenmemiş dizeler
imleyen kadınları

aynaydı belki felakati doğanın
sana özgeni gösteren

yine de cılız
uğultusu yokluğa biriken

geniş zamanda aleladelik
esrimenin uyku evresi bastığın çığlık iktidarı sahiplenen

sanem şehrin kibirli gelini, ah
zihninde
burjuvaktrist eda
taptığın Hera
cesareti abes kılan

dünya için dilek tuttuğunda
prevantoryumun
çiçeği nar hapları,
halefi
kör karanlık.

kadınım kadınlığı ihmal ettin devrana can veren
gökyolunda pal gibi uçuyor mahsusluğun
rolünden vazgeçip belanın kıyısına kadar ilerlemek kolay da
beni kadınlığına mahkum kılan
yok başka bir vücudum,

anla,

gücünü er mecali devrimden alan
o suikasti sevmedim
çünkü kadim kadınlığın suretinde yazdıkça rol değiştirdin
yazdıkça muhabbeti
aritmetik tahakküme çevirdin
oysa ikisi de civan

şimdi
kadının olayım
duy

yokluğunun yeğin ayazında
ağzımın ne gezeri hatrına
bırak şu inadı
bir kez olsun geçelim dev yüzüğün içinden
hani rimelli evlerin gençlerini eğlendiren

zaman geçsin geceyi
yüzüğünü vereyim rahminin içinden…

‘30 mayıs Alsancak Reci’s
2 haziran Çeşme’