Kadim Dostuma Şiiri - Harzem Arı

Ey.. dostum,sende mi beni bırakıp gidiyorsun..?
Sen ki bilirdin yalnızlığı,sen ki bilirdin kederi
Ne çare..sen orada,ben burda,sensiz,bensiz..
Olsun..sen ve ben hep gönüllerdeyiz.

Bu gönül,bu ömür kiminle dertleşecek,kiminle söyleşecek?
Bu insan,bu yaratık kiminle ağlaşacak..?
Bilirdim tek sevenim sendin
Bilirdim tek dövüştüğüm sendin.

İnanmazdım,düşünmezdim..!
Sen ve ben iki kadim dostu
Bir gün gelecek,ayrılacak
Bu bedbaht gönül,hıçkırarak ağlayacak.

Bu kadar mı olurdu; bir hemcinsi sevmek..?
Bu kadar mı olurdu; sana bağlanmak..?
Ne çare..bize yaraşmaz Allah’a ayaklanmak
Olsun..sen ve ben hep birlikte olacak.

Seni unuturmu bu gönül,bu şehirde..?
Kuşkusuz en son gidiş Rabbime
Ne çare..dayanamaz Harzem sensiz hasrete
Sıkıldımı,ağlaştımı,kime gidecek bu yeryüzünde..?

Ne astra,ne doğan
Neye yarar,neye yarar
Bu zavallı yaratık,hep seni arar
Bilirimki senden gelir bütün yarar.

Ey..dostum,gidipte dönmemek var
Dönüpte görmemek var
Bilirimki sen beni,ben seni
Ahrette olsa bile bulmak var

Kadim Dostum,Mustafa Nadar.