Kadim Dostum; Yalnızlık..

Yine hüznün zirvesindeyim bu akşam
Yalnızlık yokluyor beni
Her defasında en kadim dostum olur
Bir düşünce alır bizi,
Deminde,ahenginde sessizce…

Biliyorum yalnız değilim
Saysam,bir çok sevenim var benim
Arkadaşlarım,dostlarım,karım ve çocuklarım
Ve de kan bağından yakınlarım…

Bir şeyler ararız,dalarız derinliklere
Boğulur gibi oluruz
Bir cenderedeyim gibi,müthiş terlerim
Bulamayız çoğu zaman aradığımızı,
beklide ne aradığımızı bilmiyoruz.
Yeniden nefes almak için çıkarız derinliklerden
Ben ve kadim dostum,yalnızlık…

Sorgularım kendimde
Diyalogdan yoksun sevgisizliği! ...
Arkadaşlarım,dostlarım ve kan bağından yakınlarım..
Ezerim kendimi en yetkin eleştirmen kıvamında
Yanlışın tümü bendemi,
yoksa ben yanlışı mı arıyorum.

Bulsam ne önemi olacak,
hangisini kime,
bu koca ağırlığı ve vurdumduymazlığı
ve de diyalogdan yoksun aymazlığı
hangi teraziyle nasıl paylaştıracağım..
kim hangi sorumluluğun ucundan tutar,
biraz da ben sorumluyum ve de sorunlu der ki
hangi sorumluluk kime,göre kaç kilo eder ki
hangisi en ağırını “bana ver”der,
ya da arta kalanı yine ben mi yükleneceğim? ..
Bilmiyorum..
Zaten yüklüyüm yeterince..

Aralık 2007
R.K.