Kadim Dostum Bilemezsin

Şu dünyanın çilesini,
Çekmeyince bilemezsin,
Sam yelleri yaprağını,
Dökmeyince bilemezsin.

Dertler soldurup gülünü,
Yokluk titretip elini,
Amansız kahır belini,
Bükmeyince bilemezsin.

Kara kış geldiği zaman,
Dilesen de aman aman,
Yollarına kara duman,
Çökmeyince bilemezsin.

Unutunca kardeş bacı,
İçerine çöker sancı,
Yanan yüreğini acı,
Yakmayınca bilemezsin.

Canın çekmez ekmek aşı,
Sorarsın ahbabı eşi,
Gözlerinin kanlı yaşı,
Akmayınca bilemezsin.

Saygı duyup tatlı sözle,
Karşılayıp güler yüzle,
İnsanlara aynı gözle,
Bakmayınca bilemezsin.

Temmuz ayı gölge serin,
İnsan oğlu gülden narin,
Çalışıp alnında terin,
Sökmeyince bilemezsin.

Göçmen kuşlar gelir sökün,
Keklik uçar sakin sakin,
Kaya der sarp yere ekin,
Ekmeyince bilemezsin.