Kadim Dostum Şiiri - Tamer Mezgitçi

İklim de bozuk...
Bu yüzden soldu nihayetinde umarsızca dostluk…
Ne çok gebe kaldınız aşka ki her bulduğunuzda kurşun şakakta?
Kardandı adamlığınız koşarak gittiniz ilk fırsatta, iki kuruşluk sevdalara...

Sende bırakma dedim ey dostum!
Onlar gibi olmayacağını umdum...
Bilsem de gideceğini, yediremedim haykırırcasına sustum...
Başım sağ olsun, başlamadan yine son buldum.
Suratım güleç, andaç duygularım birer skeç.
Bedelsizce harcanan bu kaçıncı leş.
Sahiden dostlar nasıl da sergüzeşt ama hainle de bir o kadar sesteş...
Yama yaptım her defasında yırtık dostluklara, sorun bende değil aksine fıtratta...