Vakit ömrümün akşamında,
Umutlarda batıyor günbatımında.
Sen kal diyor yalnızlık.
Sırdaş olmaya kucak açıyor.
Bize bizden b/aşka dost olmaz
biliyorsun kadim dostum..
İzin vermeyelim kimsenin y/aramıza girmesine,
Dert açıp, bizi bizden etmesine..
Ve insanlık ne oluyor sana?
Milyonlarcanızın arasında olsamda
tek başınayım yine kadim yalnızlığımla.
Olsa ne, olmasa ne suretperes varlıklar.
Dünya libasından soyunup atmadıkça,
Madde gözlüğünü çıkartıp b/akmadıkca,
Almadan çok vermenin hazzını tatmadıkca,
Benlik egosuna kilit vurmadıkca,
Daha çok sıkı fıkı oluruz biz
çok değerli yalnızlıklarımızla...
Kayıt Tarihi : 3.8.2023 21:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kalabalıklar içinde daha çok yalnızlığım gelir aklıma
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!