Kadim Dostum Şiiri - Mümine Altay

İşte! Elimdeki kalem,
Altında ıslanmış sayfalar;
O dayanıklı suratlar...
Her harften çıkan göz yaşına...

İşte! Yol arkadaşlarım...
Sağ olsunlar, az çekilmedim.
Taş olsa çatlar denir ya...
İyi yer veriyorlar yırtılmadan.

Sevinç; dert, keder...
Bir kalem ucunda.
Kadim dostum!
Hadi gene sırtımı sıvazla.

İhtiyacım var
Neye bilmiyorum!
Sen nasıl olsa bilirsin:
Ha işte ondan var kesin.

Aslında boş kalman
Sana en iyi ödül;
Şöyle bir baktım da...
Seni kelimelerle sınırlamışım.

Hadi! Bir yarış yapalım:
Hangimiz daha fazla anlatır?
Fazla iddialı oldu sanırım;
Sen yoksan ben neye anlatırım?

(11.04.2014)