Kadim Dostluk Şiiri - Hasan Noyan Vurgun

Kadim dostluğun aşk şarabı
Daim sarhoşluğun yok aklı
Saim içer bunun aşkını
Zalim zorluğun biter tadı

Zorluktan geçmeyince olmaz şarap
Düşünmekten bi-tab yürekler harap
Şaraptan sonra kalmaz günah sevap
Meşkinden olursun konuşan kitap

Hatimden maksat vucudu anlamak
Bir gönülden doğsak,onu yaşasak
Eliften başlasak,Kurandan saçsak
Alemden tatsak, Kuranı anlasak

Enfüs afak şahadeti bir alem
Bakarım her yere elimde kalem
Sensin ki her işte benim tek kuvvem
Sen olmayınca yazamam bir dirhem

İlk ne, son ne, görünmeyen, görünen ne
Zaman ne,an ne, mekan ne, la-mekan ne
Acı çeken,çekmeyen,kör ne, gören ne
Sen bilinmezsin değil mi onu söyle

Hem bilinirsin, hem bilinmezsin
Her yerden görünüp, görünmezsin
Denizde denizi göstermezsin
Hem teşbihtesin,hem münezzehsin

Hem kamildesin hem de kördesin
Hem açıktasın hem gizlidesin
Kamil de kendini bildirirsin
Kamil de bile bir bilinmezsin

Şaşırır akıl, gönül senin sırrına
Layıkıyla erişemez kul sırrına
Sır,ayna, bakan, görünen de zatında
Senden sanadır sırlar yüce şanında

Ah! isimsizim,dertliyim,kemterim
Aç Cemalini biraz ben de göreyim
Senden sana olan aşkını sezeyim
Şefaat et Muhammed seni göreyim