Kadim Coğrafyalım Şiiri - Muhsin Demir

Kaburgalarım çatırdıyor
Parça parça dökülüyorum
Acı bir türkü doluyorum dilime
Soluğum kesiliyor
Ben öteden beri boğulmaktan korkarım.
Gönlümden her bir hücreme
Arklar açılmış
Dolu dolu akıyorsun.
Kadim coğrafyalım
Kanat çırpışların uygarlığın kadim halkası
Seni tanımamla gün yüzüne çıkıyorsun
Seni tanımakla madara ediyorum
Daha önce de sövdüklerimi.
Kadim coğrafyalım
Sen doğanda
Ben bir düşkündüm
Coğrafyamda başaklar boyun eğerdi
Bir bir...
Usul usul...
Sınırlar çoktan çizilmişti
Herkes bir yerlerin efendisiydi
Ne yaşadımsa kaderle, kederle
Evet düşkündüm
Fakat bir sen doğanda başımı önüme eğdim
Üç kez art arda
Adını fısıldadım kulağıma
Sen doğanda and içmiştim
Merhamet etmeyecektim
Zalim değilim, fakat
Bir yanım Süphan'a bakar
Bir yanım aşına
Merhamet kadim coğrafyalım
Üç kez adınla su yetiştirdim
Üç kez adınla yatıştım.
Uygarlığımız bir sabah erinç içindeyken
Fırsatını bulup seni sevmeliydim
Yoksa hep aynı kederden derdest edilecektim
Çünkü atalarımızdan mirastı
Bir yerlerde
Bir şekilde kan dökülecekti
Fırsatını bulup seni sevdim
Merhamet et
Dizlerin!
Kim bilir
Belki anamın rahmi