Kadim Bir Sada Şiiri - Sabit Süreyya Sirer

Sükût içinde bir akşam çökerken vatana,
Tarih yine fısıldar derinden: “Duruş, ana mayamızdır ona.”
Bu toprak incinince gönüller titrer hafiften,
Bir milletin yüreği sızar, görünmez bir yerinden.

Ezelden beri böyleydi:
Bir sancak göğe yükselirken eğilmez,
Bir söz söylenince ecdada dönüp bakılır;
Ahlak, ruhun en sessiz fakat en ağır adımıdır,
Vatan sevgisi ise kalpte hiç sönmeyen ışıktır.

Bilirim, her nesil kendi imtihanından geçer;
Kimi gece olur ağır, kimi gündüz elem çeker.
Lakin bu millet, tarih boyu bir çizgiyi bilir:
Duruşun kaydığı yerde vakarın sesi titrer,
Gönülde bir tuhaflık, bir ince hüzün belirir.

Biz ki her adımı şehitlerin rüyasında duyarız,
Her taşın altında bir çocuk gülüşü saklarız.
Vatan demek, geçmişle geleceğin kavuştuğu andır;
Onu inciten her ses, her gölge
Milletin vicdanında yankılanmadan kalmaz.

Ey gönül…
Bazen sözler dolaşır meydanlarda,
Bazen bir bakış çöker tarihin omuzlarına;
O vakit biliriz ki vatanperverliğin aslı
Sakin bir lir sesi gibi derinden gelir
Ve dalga dalga yayılır Anadolu ufuklarına.

Ahlak dediğin,
Ne devrilen günlerin ne esen rüzgârların malıdır;
O, kökü mazide bir çınarın vicdanla beslenen dalıdır.
Bir kez eğilse gölgesi bozulur,
Bir kez eğilse içimizin asırdan gelen sesi susulur.

Yine de ümidin kapısı hep açıktır bu vatanda;
Çünkü biz, karanlıkta bile yıldız arayanlardanız.
Bir kırgınlık dolsa da yüreğe,
Bu, sevdamızın hâlâ diri olduğunun nişanıdır;
Zira vatanı en çok sevenler
Onun incindiğini en önce duyanlardır.

Ve biliriz:
Gidişler olur, dönüşler olur,
Lakin hakikatin yolu hep birdir,
Hep temizdir, hep vakurdur.
Milletin kalbinde doğru duran
En sonunda yerini bulur.