Kasım Şiiri - Dilek Deniz Gümüş

Karanlıklar

gölgeler

şu savruk düzen içerisinde bir sürü ses eden keşkeler

pazar günlerinin ve kış ortasının değişmeyen yalnızlığı

aşksızlığımız 
yanılgılarımız
en çok hatta en çok kimsesizliğimiz ses ediyor iliklerimde


İkindi vakitlerine yaklaşmadan

hatta akşam olmadan

varmadan karanlığa karanlık bizi almadan
yenildikçe direnmeyi daha güçlü öğrenen ellerimize ve ortak aşk acımıza 

hatta mutsuzluğumuza 
benliklerimize 
kimliksizliğimize ve elbette ayaklarımızda dolanan kederli düşüncelere

iyi şiirler

iyi pazarlar

iyi yangınlar

iyi kasımlar mı dilemeliyim ?



Devrilen yüzümüz mahkeme duvarlarından düşerken
en çok inandığımdan binlerce bıçak yarası taşırken

bitmeyen mesafelere yetmeyen bedenimle savaşırken

büyürken 
ve korkarken üstümden çektiğin ellerinden yani bu kuru yapraklara iyi kahırlar mı dilemeliyim ?


Ki aşk kasımda yangına dönmüşken

ben kuru bir dal gibi orta yerimden vurulmuşken

bu denli çaresiz bu denli sensizken
bozulmuşken ezberim

gözlerim buğulanmışken
günahı öğrenmişken ve bırakmışken meşk işlerini                    
sana hayretler içerisinde iyi günler var mı demeliyim ? 



Kendine kağıttan gemiler yapan kalbimi nereye koyacak ve kendime ne dileyeceğim senin  ardından

Bak bu yangın bak bu kasım

Binlerce ölü serçenin içinde

İyi ölmeler ve iyi dirilmeler mi dilemeliyim ? 

Aşksızlığım geçerken üstümden

Bol şanslar 

Bol şanslar

Bol şanslar

sevgili kalbim.. 



DİLEK DENİZ GÜMÜŞ