Kadim Şiiri - Erbay Erk

Pencereden sızan güneş
daraltıyor ufkumu.

Ne tuhaf…
Yalanladığım her sevda
ansızın kesti yolumu.

Güzel bir haberden muaf,
mağlup bir gülümsemeyle
çıkıp gittim kapıdan.
Dönmedim.

Onuncu köydeyim şimdi.
Yine de geçer nazım kaleme,
yaşarım ve yazarım.

Eskileri yazarım:
mazi…

Vicdan yükü ağırdır,
taşımaz terazi.

Bunlar son şiirlerimdir;
zira dizeler farazi.

Nehirler durgun, ben âsi.
Konuşanlar hamasi.

Ben hep vedaları yazdım.
Acılarımız olmadan anlatılmaz
sevdanın kadim tarihi.