Kadıköy Şiiri - Selva Durmazemir

Kadıkoyüm benim hayatımın semti
Üç yaşımda açtım sende gözlerimi
Sahilinde yüzdürürdü babacığım beni
Bazen bir tatlı meltem eser senden serinletirsin yüreğimi
Çağırırsın koşarım ben sana
Dalar giderim Haydarpaşa garına
Bakarım gelen giden vapurlara
Kaybolurum ummanında
Ne çok umutlar taşıdım kara trenlerinde
Mutlu oldum ben hep senın gölgende
Gözüm dalar dalar güzelliğine
Bambaşkasın sen benim gönlümde
Bir ana kucağı gibisin sen bana
Kah dolaşırım babamla hal pazarında
Kah beklerım otobüs durağında
Anılarım dolaşır geçmişin kollarında
Bır bardak çay içerken bakarım vapurların kalkışına
Kimi gider kimi gelir benzetırım dunya ahiret telaşına
Kimi doğma derdindedir kucağına
Kimı de bırakır gider senı kendi diyarına
Kadıköyüm ne zaman gelsem sana atarım kendimi kollarına
Bilirim baskayım bende senın yanında
Askımı sırrımı açmışım ben sana
Neler bırakmısım ben senın gönül otağına
Senden giderim Eminönü meydanına
Seni görmeden gitmem Üsküdar komşuna
Nereye gitsem uğrarım ben sana
İlk gözağrım her zaman özelsin sen benim dunyamda
Velhasıl kelam seni anlayamayacağın kadar çok seviyorum bunu hiç unutma