Kadıköy vapurunda tanışmıştık seninle.
Vurulmuştum bir anda senin güzelliğine.
Giriverdin gönlüme o güzel gülüşünle.
Unutamam o günü yıllar geçse de yine.
Çıkıp Sultanahmet'e dolaşmıştık el-ele.
Güngörmüş, aksakalı yaşlı eskici dede.
'Ne güzel yakıştınız'demişti o gün bize.
Unutamam o günü yıllar geçse de yine.
Bir yıl sürdü bu sevgi, büyük aşkımız bizim.
Onbeş Mart tarihinde son buldu aşkım, sevgim.
Gül'üm şunu bil yeter; inan! seni çok sevdim.
Unutamam o günü yıllar geçse de yine.
(Mustafakemalpaşa/13 Aralık 1983)
Ertuğrul ErdelKayıt Tarihi : 16.2.2008 01:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kadıköy'ün Gül'üne ithaf olunur. Öykünün bir bölümü şiirin içerisinde anlatılıyor zaten. Deliler gibi sevmiştik birbirimizi, tatlı, cici bir kızdı, bir gömlek dikim atölyesinde çalışıyordu. En son 15 Mart 1980 tarihinde Kadıköy'de bir pastahanede buluştuk, ailesi duymuş, karşı çıktılar, salt benden uzaklaştırabilmek için İsviçre'ye ablasının yanına gönderdiler, bir kaç mektubunu aldım, üzülüyordu, onu daha fazla üzülmesine engel olmak ve beni unutabilmesi, kendisine yeni bir yol çizebilmesi için arkadaşımın biri bir mektip yazarak bir kaza sonucu öldüğümü bildirdi. Gülüm artık mazinin derinliklerinde hiç solmayacak bir gül olarak yaşıyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!