Martıların gösterisini izliyorum Kadıköy iskelede..
Olağanüstü bir mutluluk yansıtıyorlar;
Baştan aşağıya mutsuz farkındasız altından geçen insanlara..
Geminin düdüğü, insanların iniltili uğultusu, şehrin gürültüsü;
Martılar için sanki arya tutmuşlar coştukça coşuyorlar..
Denizanaları toplanmış denizin üstündeki mutluluğa ortak oluyorlar..
Ama şu kıyıdaki oradan oraya koşuşturan;
ayrık otu gibi yan yana olur olmaz yerde bitmiş çay bahçelerinde oturan,
çaresizliğinde birbirlerini boğanlar neyin peşinde gidiyorlar.? ?
Denizin üstünde uyumla birlikte süzülen sema’daki martılar mı? ?
Denizdeki en şeffaf canlı denizanaları mı? ?
Yoksa kara üstünde uyumsuz birbirinden habersiz insanlar mı?
Yaşadığı yaşamın bir daha yaşayanılamayacağının farkında.
/26.09.11
Kayıt Tarihi : 14.10.2011 03:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!