Kadıköy-beşiktaş vapuru

seni gördüğümde içime biriken gül kurusu ve nane
ellerinde narin bir kıvrım
hayli yakın ve hayli uzak
aynı altın tadında bir gülüş ve aynı narenciye.

kulağının arkasından düşen kıvılcım
dizlerime sokulup titretirken tüm geceyi
ülkenin ekonomisi, dolar ve sebze meyvenin ithalatı
bu kadar umursamaz kokamazdı.

tüm şarkılara nasıl da yakışıyordu belin
öyle durup dikilip önümde
salınıp şiir şiir, dize dize, deste deste.
tüm günahından habersizken gözlerin
izliyor mu saçındaki çiçek de?

koşarak yol boyu uzanan denize
akşamın altısında ulaşabildiğimiz tüm kıyılara.
döneriz veya kalırız
bak buralar benim, bak tamamı benim sevincim.

aradan geçecek mevsimlere izin vermeden
ve inanma tüm bu buğulu gözüken yarınlara.
bilemeyiz belki şimdi kupkuru
ama dedim,
dedim sana güzelliğin dupduru.
ve belki bir gün kadıköy-beşiktaş vapuru,
ve istanbul.