Ben her ölüm haberini
Geceleri alırım
Ne zaman ateş düşse yakınıma
Nedense geceleri kıvılcımlanır
Yüreğim orta yerinden…
Ben hep geceleri ağlarım
Acı bir telefon sesiyle uyanır
Müjde verircesine yakınımdan biri
Ölenin ismini söyler önce
Sonra yanarım yüreğimden…
Bana hep geceleri düşer
Ölüm korkusu
Yalnız ve karanlık vakitlerin
Yıldızlarından süzülür hüzün
Gözyaşı arta kalır hüzünlerimden…
Ben yine gece aldım
Kimine göre İsmail Okan
Kiminin kadifelisi
Bana ise ağabeydi
Kalbine yenik düşmeden…
Seni en son gördüğümde
Elbisenin içinde kayıp gibiydin
-Hatice- diye seslenirken yengeme
Beni göstererek nasıl da sevinçliydin
Güle güle kadifeli
Seni hiç unutmayacağımı bilmelisin…
Ben hep geceleri düşlerim
Sevdiklerimle eski günlerimi
Kadifeliyle de motor vakitlerini
Koca bir köyde elektrik verdiğimiz evleri
Derim ya geçmişi bilmiyorsan ölmelisin…
Güle güle de kadifeli
Sıran değildi bile
Neden ekipte bizi
Erkenden gittin...
Erdal İrfan / yine tello yerinden…
04.08.2006 Saat 23.30 Ayvalık
Kayıt Tarihi : 4.8.2008 23:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ve uykuya dalmak üzereyken ölüm korkusu ile kaçar uykularım.
Sanki gece ve ölüm kardeş bir biriyle...
yüreğine sağlık.
Bir dost arkasından en anlamlı el sallayış gibi bu şiir...
Yüreğinize sağlık, acısı da unutulmasın ...
TÜM YORUMLAR (3)