Kadifeden Bir Öğle Sonu..

dile gelmişim
alçalıp yükselişi gibi ıslaklığın
külrengi günlerde uçuşan
unutabilirdim de
çıplak sıcaklığını
puslara varan anlamıyla
isminin
yoksullaştığında düşlerim
bir bir düşeceğim gözlerinden
biliyorsun
uzanacağım gecenin kısıklığına
günün sönüklüğünden
yüreklerimizi izliyorken ayışığı
köpüreceğim sensizliğime
beleş sevdam diyeceğim
uğursuzluk
ta kendisidir yaşanamamışlığın
oysa şimdi
mevsim sonbahar sarısı
kapandı bir dönem sırlara
sen değil miydin
intiharlarımdan savrulan
tanışıklığımın alınyazısı
yeşerip açmak varken
sararıp solma sevdasına giren
mısralarım
çığlığını fısıldayan
karanlığın yeşerdiği anlar..
ve gece
özümsenemeyecek kadar
zamanın tenhalaştığı
köhneleşiyordu gözlerimde
peydahladım tekrar tekrar

gecenin bittiği düşüncesi
hüzünden sıyrılış
yitiriliş
yitiş
yitişin kokusu
geceye bir kendisi kalır
bakışların mutluluk sonrası
olduğu tek andır yokluğu geride..