Kadife Gülüne İşlenen Umutlar

Kadife Gülüne İşlenen Umutlar

İlmek ilmek işleniyor artık umutlarım,
Yumuşak ama dikenli bir kadife gülüne.
Buz gibi keskin gerçeklerin yansımasıyla
Titriyor içim.
Kırılmış bir kalbin aynasında
Cam parçaları batıyor umutlarıma.

Aklım ve kalbim,
İki farklı yöne çeken rüzgâr gibi;
Bir oyana esiyor, bir bu yana...
Aklım daha baskın,
Sessiz ama güçlü bir fırtına gibi.
Yolun dikenlerini biliyor çünkü.
Olumsuz ne varsa yok edip geçiyor,
Korkusuzca yol alıyor.

Hayallere doğru yürürken,
Omzumda eski yükler olsa da
Ayaklarım daha bilinçli basıyor toprağa.
Toprağa düşen bir tohum gibi
Can atıyor ışığa doğru.
Her şeye rağmen dirençli olursa
Her tohum gibi,
Bir gün baş kaldırıp bir fidan olacak.
İşte umutlarım işleniyor böyle düşüncelerle;
İlmek ilmek,
Ve her ilmek, yeni bir “ben” doğuruyor içimde.

Bir noktada,
İçime atılmış bu düğüme
Bir gün çözüm bulunur diyorum.
Ve ben,
Kendimi bir bütün hâlinde seveceğim yeniden.
Gülüşüm,
Tüm olumsuzluklardan bir kurtuluş oluyor,
Önümdeki çıkmazlara bir yol çiziyor.
Bakışım ise
Geçmişin izlerinde taşıdığım
En sessiz zafer oluyor.

Bazen duraklıyorum,
Tükendiğimi zannediyorum.
Zaman zaman hâlâ o izlere takılıyorum,
Kırıldığım yerlere dokunuyorum.
Ama anlıyorum:
Dağılmadan, bir şeyler toparlanamaz.
Yaşanmadan, bir şeyler anlaşılamaz.
Bu hayatı yaşamadan
Var olduğunu hissedemezsin.
Acısıyla tatlısıyla, hatasıyla doğrusuyladır yol.
Kabullenmeden, devam edemezsin.

Öğreniyorum, olgunlaşıyorum.
Ve yoluma bir şekilde devam ediyorum.
İlmek ilmek işlenen umutlarımla
Geleceğe yol açıyorum... 🌹

..Fatima Ahmet..