Kadife Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Ne zaman gelsem kendime
sen gidiyorsun

üzerinde kadifeden bir harmaniye
bulşalım diyen sen
ama niye
ben gelince sen gidiyorsun

rüyalarımı anlattığımda sana
suya anlat diyorsun

sen değil miydin o duru su
anlayamıyorum seni doğrusu
şu damlacık boyunla
aklımı alan çıtı pıtı kız
yalnız
yalnızım yalnız
sen bir damla suyu
çok görüyorsun
sen bir nehir
ben senin yatağın
şimdi senin en güzel çağın
tam diyorum ki
oturup
sohbet edelim
kahve içelim sohbeti demleyelim
ama
ben gelince kendime
sen zalim sen çıtı pıtı
duru su
anlayamadım doğrusu
neden gidiyorsun
hani ne diyordun
yazdığın şiirler ölü diyordun ya

oysa sen taze bir çiçek
sen ab-ı hayatsın
ben ölmek üzereyim
öyleyse susuz koma beni
ver içeyim elinden
bir yudum

sen duru su
bana lazım tek bir yudum
hayata dönmem için
oysa sen
elinde bir bardak
su dolu içi
gülümseyerek
susuz bırakıp ta beni tek başıma
ben ne zaman gelsem kendime
sen
gidiyorsun

13/Kasım/2011/Pazar/Bodrum