Kadersen Şiiri - Medine Ergüven

Ey kader deminde demlenen tohum,
Yazın kurudu,kışın çürüdü,bak yorgunum
Fikri fukaranın gözünde solgunum,oysa duruldum
Kavrulmuş zihinler için zemheri soğuna tutuldum
Beni bekleme uçurumda,dargınsamda gül sundum sana
Fırtınanın sesinde damla damla,ağlamam ben anla
Gürültü sesi çoktu ama kahrın inlemeli sesiydim orda
Bak ne gelen var ne giden var kalp kapına,kapalımı yoksa
Gündüz ohtu karanlık çöktü yurduna nefesini tutma
İnciler döküldü toplayıp durma,çan sesine incinide satma
Süklüm püklüm oturma karşımda,viranın devriyiz burda
Seherin ışığı bağrımda,bir nur bir topraktık baktığında
Ah kader,kiminin kefeni kiminin neşesi gibiydin
Uzun ve kısa yol,derya,deniz ,kimdin,neydin
Masumun bugulu bakışı,zehir zembelek çilemiydin
Sen,kader sen!sorgulandığın yerde bilnurun teriydin