Kadermiş deyip geçmek gerek belkide,
Acıyı bir yerlere gömmek için.
Belki de tek kişilik bir oyun kurmak gerek,
Acılardan kaçmak için.
Geride çok büyük bir sahne,
İçleri acıyan insanlardan bir tiyatro.
Baş rolde ben ya da sen,
Ne farkeder....
Hepsi aynı repliklerin,
Sevdim,
Sevdin,
Kaybettik,
Ve bittik....
Acının en büyük sahnesi olmuş sevdalar.
Ağlatan bir oyundan ibaret yaşam.
Aşk; ağlatır, acıtır...
Hep bunlar mı var diye soracağım.
Cevap; sen de alışacaksın.
Sabahların umuduna muhtacız.
Çocuklaşmaya, belki yeniden çocuk olmaya.
Elimde oyuncağım, karşımda resmin.
Yüreğimden kan yerine akan sevdanla,
Bir buyuz işte.
Kısaca hasret, kısaca yokluk.
Kayıt Tarihi : 30.12.2008 16:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocuklaşmaya, belki yeniden çocuk olmaya.
Elimde oyuncağım, karşımda resmin.
Yüreğimden kan yerine akan sevdanla,
Bir buyuz işte.
Kısaca hasret, kısaca yokluk.
kısacası hasretlik kısacası özlem kısacası yokluğun
mükemmel bir şiir sevgilerimle şaiir dostum
verilen replikleri kekeme bir hüzünle derleyip,
arşınlıyoruz sahneyi bir baştan bir başa
can hasta, susmakta suflör,
ne kadar susulacaksa
perde inmekte içimdeki çocuk gülüşlere
yinede kedere vermem martıları
uçabilsinler diye umudu siyah yüreklere
biteviye....
Berna Karaoğlu
şiirinizden ilham alınarak yazdığım ........yüreğinize sağlık....
TÜM YORUMLAR (2)