Kaderine son kez kulaç atıyor

Kaderine son kez kulaç atıyor…

Bir yarın yok, kayıp oldum bugünümde,
Görünmeyen rüzgârlar, esiyor çevremde,
Üşüyor yüreğim, sevgine hasret kafesinde,
Duygularım duman olmuş, bir tütsü gibi…

Örselenmiş ten yaramın, kabuğu çatlamış,
Dinmeyen kırmızı hayat, akmış bedenimden,
Silik bir umut görünüp kaybolmuş, yüreğimde,
Gözlerim çaresiz bir noktaya çakılmış, dalgın…

Siyahlar giyinmiş ruhum eriyor, hayattan akıyor…
Havanın can veren musluğu, kapanıyor nefesimde,
Bir yokluğun adresine uzanıyor, varlığım sessizce,
Gömülüyor her güzel anı, mazinin derinliğine…

Sevginin olmayan yamacında, terk edilmiş yüreğim,
Düşüncelerin en derin dehlizinde kayboluyor,
Karanlık bir girdap çukuru gibi çeken akıntılara,
Kendini bırakıp, kaderine son kez kulaç atıyor…

Oktay ÇEKAL
28.03.2012-17.25