Kaderin yolunda Şiiri - Ahmet Yüksel Şan ...

Kaderin, yolu

Bu sıralar, dönüp baksam arkama
Neler gelmiş neler geçmiş başımdan
Bir baksam, şöyle bir, geçmiş yıllara
Zor kalkarım, geçmişimin altından

Güvenmişim, kaderime şansıma
Kader dedi, korkmadan gir koynuma
Girer girmez yılan oldu, koynumda
Kaçma dedi, tuttu benim yakamdan

Kader her gün okşar durur başımı
Ben kaderden, kurtaramam yakamı
Kader, bu yaptığın, bu bir revamı
Gece gündüz, koşturtursun arkandan

Mecbur kaldım, verdim sana elimi
Can verdikçe, sıktım durdum dişimi
Kurtaramam, uğraşsam’ da elimi
Kaptırmışım, ben kendimi başından.

Kader her gün, şaşırtırdır yolumu
Bir gün varsam, sorsam ona yolumu
Doğrudur derdir bilmem ama doğrumu
Ne kadermiş, kaçamadım yanından.

Kader ilen, ben açtım’ da gözümü
Sen bensin der, derde sokar gönlümü
Sordum bir gün; ben açtım der yüzünü
Bu yüzdendir tutmuş kader saçımdan.

Kader benim, can ortağım olmuştur
Avcım olmuş, can evimden vurmuştur
Acımamış, tüylerimi yolmuştur
Ben bıkmışım, şu kaderin yolundan

Kul Yüksel der, ben kızgınım kadere
Kader beni, etti tatlı canımdan
Çok dert verdi, koyamadı, bir yere
Gider iken ben, kaderin yolundan.

Ahmet Yüksel Şanlı er
04 Eylül 21