Kaderin Nadasına Düşer Gözyaşların

birbirine tinlenen uzak kalışın er_demindeyim
gül ağacının kızıllarında astığın kızlığına şifrelenir arım
senfonik bir kalış gibi susarım sözgelimilerinde
pozitif yüklü bir gemi kalkar göz pınarlarında
zamanın sunaklarında susacak özlemlerim
ruh devriyesinde yakalanacak gizem
ilk bakışın resmi çizilecek permalarıma
kaçıncı vazgeçişini hesaplayacak kritik dönem
ölüm ile ben arasında sana kalışımın fosillerinde
kırçıllarında kavlar uzayan bensiz bir benin filizi büyür
yolcululukların yolunda yol yorulur vuruluşuma
teninde sırra kadem olan sıcaklığım eniştedir yüreğine
iki nara sonsuz taneler toplandı sende
bu yüzden yüzünde çekilmiş yüzümün aşk resmi

soyut tanrı, bulutları nemlerinden yapmış olmalı
hangi yalnızlığın kara bahtlı toprağında gezsem
iki damlan düşer her demime
kendimden geçenin hanına an yapar
ıslanır ve uslanır kaderinin nadasında

bu kaçıncı kaçışındı bilinmez
bu kaçıncı bakışındı silinmez
bıraktım kendimi hoşluğuna …
dilimde meryem’in sonesi elim asa,canevimde sen
hışırtılı bir yaprağın sararcılarına sancılanır ruhum

sayıkla beni sevgilim sayılar sonsuzmuş aşkta
bıraktım kendimi hoşluğuna
dedim ya bu aşkın boşluğunda bulutlarım nemlidir bahtına
üzülme kefeninle gelinliğini sen almayacaksın
her iki gidişine de ağlayacaklar bellidir

gözbebeklerine sun,aşkın göz haline
görmek mi aşk,aşk mı görmek ben seni görmüyorken
davalıyım ayrılığa duruşmam var yeni gülümle
bıraktım kendimi hoşluğuna …
dilimde meryem’in sonesi elim asa,canevimde sen