Alnıma çizdiğim yolda sen hep karanlığı temsil ettin.
Gece loş ışıkların gözlerimde aydınlanmasıyla göründü yaşlar kaldırımlarda.
Susadığım tek susuzluktu beni susarak sevmen,
Kurak gündüzlerin acısı çıkıyordu ancak geceyken.
Hüznü ilk öpücük yaptın kaderimin kimsesiz tebessümlerine,
Ezberlediğim tek kelimeydi bu!
Ayrılık...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta