Kaderin Kazâsı Oldu Efendim

Yaratanın nuru olan ruhsun sen
Gönül gülzârıma doldu Efendim
Muhabbet hasılı Muhammedsin sen
Gardaşların deyip güldü Efendim

Namı şerifinle çarpıldım kaldım
Sesin geldiğin de tutuşmuş oldum
Bezm-i Elestüde şefâat buldum
Kavuşunca melek aldı Efendim

Kudrettendir kaşlarının sürmesi
İbrişimden saçlarının sırması
Bu ümmetin senden ayrı durması
Vuslatı ahrete çeldi Efendim

Geçirdiğim ömrü sildim künyeden
Şefaate mazhariyet sanmadan
Tek dileğim Haktan iki dünyadan
Gönlüm nefesinle doldu Efendim
Sendendir efendim şefaat senden
Ümidim; ümmetim demeniz benden
Muttali olurum ilim-i fenden
Kaderin kazâsı oldu Efendim

Mevcudata nazar eyleyen görür
İlâhi esrâr-ı hikmete varır
Kulluk menzilinde şüphesiz durur
Kamer aşkla geri geldi Efendim

Güneşte geriye gelecek, lâkin
Vakti mevhumunu bekliyor, sakin
Böyle vazediyor bu mukaddes din
Âşk; Kameri iki böldü Efendim

İSLÂMİ’ye kulak verenler için
Gönülü yerlere serenler için
Feyz-ini KEVSER’den derenler için
İnciyi, sadefte buldu Efendim