Kaderimsin Şiiri - Yavuz Emre

Dilimi susturmayı becerdim de,
Bulamadım gönlüme bir çare.
Bir galeyana geldi mi
Ne mümkündür ki tutmak,
Alır gider başın uzaklara.

Bak yine başladı.
Haykırışlar bir yandan,
Bir yandan yakarışlar.
Belli,yine seni ister seni.

Lakin sen yoksun elden ne gelir?
Birkaç damla gözyaşıma,
Ümitlerim bağladım.
Olur ya hafifletir belki,
Sızılayan şu yaramı.

Çoğaldıkça çoğalır sensiz geçen günlerim,
Isterim ki seninle solsun bütün güzel güllerim.
Gel sevgili!
Gönlümü bir güzele kaptırmadan,
Ruhumu meleğe,bedenimi toprağa kaptırmadan gel!

Haftalardır güneş doğmaz pencereme,
Kapkaranlık dünyam,bitsin artık bu cereme.
Gel sevgili!
Ben bu diyardan gitmeden,
Aramıza sıradağlar girmeden gel!

Gönlünden geçen vurmaz diline,
Utangaçsın,bayılıyorum o haline.
Yeterince kırıldım sözlerine,
Gel sevgili!
Parça parça olmadan gel!

Bir başka sevdim seni,tarifsiz.
Ömrümü adadım uğruna nedensiz.
Yeter artık çokça kaldım nefessiz,
Gel sevgili!
Koyma beni buralarda sensiz!

Her gece aralıksız ziyaretlerin,
Devam edegelir rüyamda.
Taze bir gül kokusu duyarım,
Dayayınca saçların omzuma.
Gel sevgili!
Geceleri gördüğüm gibi hülyamda!

Canlandıkça hatıralar gözlerimde,
Baş gösterir yaralarım,sızılar durur sinemde.
Bitsin artık bu hicran yarası!
Gel sevgili!
Ayrılıktan kastımız ölüm olsun birlikte!