Kaderimin oyunu Şiiri - Oktay Avcu

Kocaman ağzına sığmayan
Gülen yüzüyle
Ve kendinden büyük sevgisiyle
Kırlardan bana doğru geliyor
Omzunda çantası
Kim bilir neler neler taşıyor bana
Renk renk mevsimler var yanında
Karşı yamacın eteğinde görüyorum
Orada ulaşıyor gözlerim
Öyle uzak ki
Yaklaşıyor sanıyorum
Yanılıyorum
Her defasında bir adım uzaklaşıyor
Öyle uzun ki
Yetişemiyorum
Filmlerdeki aktörler gibi
Bir gerçek mutluluk var
Ona şimdiden sevdalandım
İşte benim babam
Hani hep soruyordunuz ya
Tanımadığım
Kaderimin oyun oynayıp
Elinden düşürdüğü
Yanlışlıkla ölen babam
Bu işte