Kaderimin Cezaevindeyim

Kalbimin kırılmasına değil kinim;
Aşkımın, aşkımın ümitsizliği
Karanlığa değil öfkem…
İçimdeki öfkemle hesabım
Kinim, nefretim, kırgınlığım
Tutsak etti beni içime…

Özgürlüğe uçmak istiyorum artık
Tutsak kaldığım içimden kurtulmak
Mağlup etmek içimdeki öfkeyi
Kendim kendime kırıldım
Niçin mahkum gibi, niçin tutsak gibiyim?
Kum saatindeki kumlar
Akvaryumda balık misali
Özgürlüğe kavuşmak istiyorum…

Rüzgara kapılmış hislerim
Önüne katmış savuruyor
Cefanın rüzgarı duygumu, ruhumu
Halka halka olmuş dertlerim
Bağlamış ellerimi, ayaklarımı
Vicdanımı, hislerimi
Kaderimin cezaevindeyim…

İnsanların alaylı bakışları
Beni içime tutsak etti…
Kinim onadır, öfkem ona
Özlemini duyduğum o seninle geçen
Gençlik yılları…

Kalbimin kırılmasına değil nefretim
Aptallaştıran vefasızlığın.
Seni düşünürken ücra bir köşede
Beynimin uyuşukluğu, şu anki hali
Seni unutturan beni, beni bana unutturan
Gelmeyişin …

Ağ ördüm hislerimle
Duygularımla kendi etrafıma ipek böceği gibi
Zamana karşı boğuşup gün tükettim
Kendi ağımla ölmek için
Zehrimi kendime döktüm
Akrep gibi öldürdüm kendimi
Sana kırgın olduğumu
Kimseye, hiç kimseye bildirmemekti maksadım
Kimse bilmesin gidilen meçhulü
Hep öyle kinimle, nefretimle yaşayayım
Bir vefasızın geride kalan öyküsünü
Anlatarak, zamanla boğuşmayı öğren!
Öğren ve yaşa benim yaşadıklarımı
Benim gibi…

OCAK 2002