Kaderimi Çizemiyorum Madem Kederimi Yaza ...

Kaderimi Çizemiyorum Ama, Kederimi Yazabilirim

Bastım yine gecenin sızılı taşlarını bağrıma,
Görünmez bir kalemin,
Hayalet yazısıyla sahipleniyorum, kendi yetim acılarımı,
Bir bir alıyorum karşıma dert yüklü sır taşlarını,
Seni haykırırken bir bir taşlar, bir bilsen yüreğimi nasıl da taşlar...
Bana , seni ağlıyorken yetim başlar,
kim bilir acılarım ,kalbimi kaç kez yeniden yağmalamaya başlar...
Susuyorum,
ruhumu adadığım, sana dair söylenecek sözleri canımın kulağıyla dinliyorum...
Anlamasam da dinliyorum,
duygularımın söz yaşlarını...
Gözyaşları bir mendille silinebilir diyorum daa,
Ya o sözlerden akan yaşları ne siler bilmiyorum...

İşte oturdum yine duygularımın gölgesine,
Tünedim yine kırıgın yüreğimin en tenha bölgesine,
Madem kaderimi çizemiyorum,
O zaman kederimi yazarım deyip,
Sigaramdan da izin almadan, çekiyorum ,ciğerlerimin arzuladığı kadar....
Çizemediğim kaderimi, yazmaya çalışıyorum...
Kızıyorum duygularıma,
içten içe "yazma" diyorum,
Sesini duymayan vefasıza,
Vedası bile olmayan o elvedasıza, hiçbir şey "yazma"
Ama nafile, korktuğum her şey tekrar tekrar başıma geliyor,
Sesim boğazımın dar geçitlerinde kördüğüm oluyor,
Kendime ,kendi sesimi dahi duyuramıyorken,
Senin sağır kalbinin duymasını nasıl bekliyorum, bilmiyorum...

Acele acele,ecele gider gibi,
Ecele veda mektubu yazar gibi oturup yine sana ,hep sana yazıyorum,
Sanki bilerek,intihar eder gibi,
acele gidenin,ecele erken ulaşcağını bilir gibi yazıyorum...
Aşk, diyorum ,yüreğim burkuluyor,
Sevda ,diyorum, gönlüm yıkılıyor,
Sen, diyorum, dilim tutuluyor ...
Sanırım ne yazdığımı,ne yazacağımı kendim de bilmiyorum...
Bu asi,
Söz dinlemez,
İsyankâr lügatların ne alıp veremediği var benimle anlamıyorum...
Ya ,duygularımın görünmez kalemi,
Ya, arsız duygularımın, hayalet kelâmı,
benden ne istiyor , bilmiyorum...

Saatler geçiyor,
Ben, göz kapaklarımın altındaki sana bakarak ,yaşlanıyorum,
Ellerim sana uzanırken,
İstemsizce gecenin başını okşuyor,
Parmaklarım saçlarına doğru yolculuğa çıkarken,
Saçlarının kayıp dehlizlerinde kaybolup gidiyor...
Hırçın ve dalgalı saçlarında dolanıp duruyor parmaklarım,
Gözlerim o kıvrımların eteklerinde uyumaya çalışıyor...
Usul usul açılıp kapanan gözlerim,
Kalbimde asılı duran saate takılıyor,
Saniyeler,dakikayı bilmem kaç kez ezip ezip geçiyor ...

Gündüzü yaz olan kalbimin gecesinde yas ilan ediyorsun,
Bilmediğim bir mevsimden göğsüme yas yağdırıyorsun,
Kalbimin viran olmuş sokakları,yaslar altında kalıyor,
Duygularım boğuluyor,
duygularım bir bir ölüyor,
Sen bir kurgu filmi izler gibi,
Ruhsuz, mimiksiz, hiçbir tepki vermeden sadece izliyorsun,
Duygularımın bir bir neslini tüketiyotsun...
Ya kalbimdeki devlete ne demeli,
Beni senin yargısız infazına maruz bırakırken,
Sana beraat verirken,
Beni,duygularımı yargılamak, cezamı kesmek için ,sahte deliller sunup, sahte evraklar düzenliyor...
Seninle,kalbimle ve duygularımla nasıl başa çıkabilirim bilmiyorum...
Ben bu gurursuzluk duvarını nasıl yıkarım,
Ben, bu müebbet cezadan nasıl kurtulurum bilmiyorum...📌