Kaderime İsyan Eder Hayatıma Ağlarım

Kaderime isyan eder hayatıma ağlarım
Günlerime zehir katar gecelerime yanarım
Sözlerime yalanlar ekler kendimi avuturum
Gözlerime mil çeker gözlerimi dağlarım

Vurdumduymazlığımla bitiririm gençliğimi
Öksüzlüğümle dertlerimle kalırım tek başıma
Sustuklarımı haykırırım duymasınlar bilmesinler diye
Uykularımı haram ederim bütün gecelerime

Yüreğimi deler içime ateşler koyarım
Gönlümü hiç olmamışların içine hapseder
Gülen yüzümü soldurur bir kenara bırakırım
Hiç olmamış gibi yanlızlığımla kendimi baş başa bırakırım

Umut ettiğim herşeylerden nefret ederim
İki yüzleriyle kendini kandırıp yitirmişlerden
Sefa sürüp kendilerini kaybetmişlerden
Yalan dünyanın kahırlarını çekmekten

Ey hayat öyle birşeysinki
Kimilerini ağlarken sevincinden ağladığını
Kimilerini yalan dolan la hayatı yaşatmayı
Kimilerini kendini yok etcek durumda bırakmayı
Kimilerinede böyle çaresiz eli kolu bağlı bırakmayı
Birilerine ise en acımasız yaşamayı öğretirsin

Dedim ya hayat en ağır yükü omuzlarıma bırakansın
Yüreğimde yaralar açıp kavurup bir kenera savuransın
Yetimliğimle bu hayatın yaşamasını mecbur kılarsın
Söylesene hayat neyim kaldı çektirecen neyim kaldı