Kaderime Eş.. Şiiri - Necati Şimşek

Keskin bir grilik çöktü üstüme
Gördüğüm kayboldu sönünce güneş
Ufuktaki gurup döndü gönlüme
Umudum kayboldu kaderime eş..

Attığım adımda beni yürüdüm
Peşimden kaderi şansı sürüdüm
Sanki kar yağdı da izi kürüdüm
Yollarım kayboldu kaderime eş..

Uçlarından tuttum keskin bıçağı
Hep dostlarım kesti artan saçağı
Issız dağ başında açan çiçeği
Yaprağı kayboldu kaderime eş..

Üstünde yürürken çöktü köprüler
Her bir zaafımı yonttu törpüler
Gönlüme od yaktı çalı çırpılar
Dumanı kayboldu kaderime eş..

Zannettim dünyada yalnız yaşarım
Canım ne isterse ona koşarım
Irmak bile olsam bana taşarım
Yatağım kayboldu kaderime eş..

Takıldı boğaza yuttuğum lokma
Öğrendiğim şeyin temeli çakma
İlimi irfanı temelden yakma
Ateşi kayboldu kaderime eş..

Her atanın sözü kulağa küpe
Kulaktan girene vurmalı tıpa
Katırlar çıkınca kayboldu sıpa
Eşeği kayboldu kaderime eş..

24.11.2009
Necati ŞİMŞEK
Ankara