Kaderimde Kaldım Şiiri - Nuri Özdemir

Kendi mabedinde madem çivilemişsin rüzgarı
Çöl güneşine benzeyen gözbebeklerine,
Beni savurma,bahtsız,kör kalmış kadersizliğe.

Hayata arzuhalimi aşkla yazmışken
Celladım suçlu bir ihanet busesi mi olacak? .
Ya hakkımı kalbinde ararsam? .
Ya bir sarhoşluk yapışmışken kanıma
Adın dünyanın anlamını alırsa? .

Kaderimi affettim,suçlu benim.
Kalbin ağır gelmez aşk terazisine,korkma.
Dengeyi kuran çubuk nefessizliğim oldukça
Çok çok bir kabusu yitiririm.
Ya sen rüyalarının dilinde konuşamazsan
Hangi uykunu bölersin hasretin için? .

Ayrılık kandırılmaz aşkı kıyametim.
İnkar edilir bir kelimeyle.
İnkar etsen de ayrılığımı veda grisi yağmurlar yağar kirpiklerine.
Mabedindeki rüzgara kadersizliğimin kanatlarıyla geldim.
Dünyanın çivisi çıktı aşkı kıyametim,
Gözlerinde çivilenmiş rüzgarlar da sustu.

Şimdi aşk terazisinde nefes alıyorum.
Kaderle tanıştım,büyüdüm küçük bir ömürde
Toprağa verdim sana olan sevgimi.
Derindesin şimdi ve boğulamam artık sende.
Hatıran gibi es git,kıyamet gibi kop şehrimden.

BEN KADERİMDE KALDIM...